Ingezonden door: Rinus Groen
Al meer dan 45 jaar moet ik aanhoren dat ik te veel doe en dat dat nooit goed kan gaan. De meeste mensen die dat riepen lopen al heel lang niet meer vanwege allerlei klachten die ik zou krijgen.
Veel is natuurlijk een relatief begrip. Mijn broertje wilde afvallen en daarom at hij veel kroepoek, dat woog niets dus daar kon je niet dik van worden. U weet waarschijnlijk beter.
Mijn veel was elke dag trainen met minstens 100km op weekbasis en steevast minimaal 1 wedstrijd per week. Wat ik constateerde was dat iemand 100km per week veel vond omdat hij zelf minder liep en dat al zwaar vond en die wedstrijden zijn best wel energievreters.
Maar…. Voor 1980 liep ik vaak volle bak de voordeur uit en kwam iets harder weer thuis. Dus zeg 16km in 1.04. Na 1980 liep ik 4km warm in 12 km/uur deed 10x400m in 80 sec/100m met tussendoor 400m in 2 minuten jog en als uit lopen weer 4km in 12/km uur dus totaal 16km maar nu zeg maar in 1u15. Het resultaat was dat ik na afloop veel minder moe was en dus vaker kon trainen waardoor ik meer km/week deed.
Bij een wedstrijd liep ik zeg maar 6km warm in een half uur, 10km volle bak in 33/34/35 minuten en na afloop 6km weer in een half uur uitlopen. Totaal dus 22 km in iets maar dan 1,5 uur. Dat in/uitlopen deed ik ook bij een 21.1km wedstrijd dus dan liep ik 33km totaal in zeg 2u15. Een hele grote groep ging elke zaterdag 30km lopen in 2uur dus deed vrijwel hetzelfde. Alleen vond ik a. wedstrijd lopen leuker dan trainen en b. sprak ik heel veel mensen die ik soms een tijd niet gezien had en c. niet te verwaarlozen, af en toe kwam ik met een prijs thuis en/of een pr.
Bovendien werd me dan verweten dat ik geen duurlopen deed. Duurlopen zijn een must. Nu is die 33km met 21.1km volle bak iets waarmee je veel meer in de man met de hamer zone komt dan 30km een strak tempo is mijn overtuiging.
Dit alles noemt men de methode Verheul. Geen tempolopen maar wedstrijden, veel rust in de trainingen en alleen de versnellingen stevig maar niet harder dan wedstrijd tempo en progressief, dus elke maand ietsje harder trainen. In de winter omvang, in de zomer snelheid. De oervorm is 15x200m, 10x400m en 6x1000m. Dat heb ik 2 jaar gedaan, ging enorm vooruit, maar dat was zo monotoon dat ik er nadien voor heb gekozen om het basisprincipe in meer variatie uit te voeren.
Om nu alles over 1 kam te scheren gaat natuurlijk te ver. Er is geen goed of fout want je doet het omdat je het leuk vindt. Ik ken zat mensen die heel veel trainen maar nooit wedstrijden lopen, dat geeft ze te veel stress. Wat je wel kunt leren is hoe iets voor jou persoonlijk uitpakt. Bijvoorbeeld het lopen in een groep geeft vaak veel afleiding en maakt het gezellig.
Zelf geef ik al mijn hele leven looptraining. Omdat ik dat leuk vind, maar ook omdat ik altijd zelf mee doe en dan niet alleen hoef te trainen. En wat ik vaak zeg is; alles dat ik fout heb gedaan hoeven jullie niet fout te doen.
Ook heb ik van alles en nog wat gedaan van 100m tot 61.1km. Grappig daarbij is dat ik dacht ik ga eens 1,5 jaar puur aan mijn snelheid werken om onder de 2u30 op de marathon te komen. Ik liep dus in februari 2.37 in Apeldoorn en wilde eind van het volgende jaar pas weer een marathon lopen. Ik liep heel veel baanwedstrijden waarbij ik echt heel diep ging en steevast 18 tot 20km per uur liep. Na 1 van die wedstrijden kwam een man naar mij toe en zei; Meneer ik zie u overal baanwedstrijden lopen, maar volgens mij ligt daar niet uw talent. Ik denk als u daar een beetje voor zou gaan trainen u marathons zelfs onder de 3 uur zou kunnen lopen. Dat was me op dat moment al meer dan 60 keer gelukt.
Dat ik niet onder de 2u30 hebt gelopen is meer iets dat door mijn karakter nooit gelukt is. Ik moest en ik zou lopen rukken onderweg, de anderen kapot beuken. Elke bocht zette ik aan. Daar genoot ik van. Toen ik een keer in 1988 in Etten Leur in een hele groep heel vlak 3.30 op de km (schema 2.27) liep tot 27km. Ben ik gestopt, heb mijn trainingspak aangetrokken en heb het rustig uitgelopen in 2.52. Eeuwig spijt van, maar dat monotone tempo vond ik helemaal niets.
Moraal van dit verhaal. Luister naar je lichaam en probeer gewoon eens wat anders. Is je doel beter worden kijk dan na een wat langere periode waarom iets niet lukt en praat daar met anderen over. Geen mens is hetzelfde en waar de ene enorm geniet van enorme einden alleen door de bossen te zwerven zal een ander leuk met groepje een beetje keuvelen het mooist vinden. Verheul zijn tegeltjeswijsheid was; als je niet elke dag kunt trainen, dan train je te hard en betaal geen kwartje voor iets dat je voor een dubbeltje kunt krijgen.