Ingezonden door: Rinus Groen
In al die 45 jaren dat ik nu training geef gebeurt het toch regelmatig dat ik stomverbaasd ben over het feit dat iemand iets niet snapt dat ik vanzelfsprekend vind. Uiteraard is dat dan mijn fout want ik ben dan niet volledig geweest.
In Heerde liep ik een 5km met Marco Betman. We gingen warmlopen, maar omdat ik wat last van een blessure had beperkte ik het tot 3km. Goddank zei Marco toen we stopten. Ik loop nooit warm en dacht wat gaan we allemaal doen, ik ben straks al kapot voor ik moet gaan lopen. Na afloop kwam hij naar mij toen. Ik heb een pr, het ging geweldig. Normaal ga ik pas halverwege de wedstrijd fijn lopen, maar nu direct. Dat ga ik vaker doen dat warmlopen.
Alex Scholten was uitgestapt bij een marathon met tropische temperaturen. Halverwege had hij 5 minuten voorsprong op het hele veld, maar bij 30km kwamen ze hem voorbij en bij 35 gaf hij de brui er aan. Heb je wel voldoende gedronken vroeg ik. Nee, waarom zou ik? Ik zweette niet, ik had alleen veel wit spul op mijn armen. Dat vond ik dus een onbegrijpelijke fout voor iemand die tijden van in de twee en een half uur liep.
Gerben van der Waals had ik aangepraat dat hij in Heerde maar eens een baanwedstrijd op spikes moest gaan lopen. Toen er moest worden warm gelopen gaf Erwin van Heiningen aan dat hij wel een leuk rondje van 5km wist van de najaarsloop van de Gemzen. Maar loopt dat dan niet rot op die spikes op de weg. Bleek dat hij alleen de spikes had meegenomen en geen gewone hardloopschoenen. Daar had ik niets over gezegd.
Soms maak ik weleens misbruik van de vanzelfsprekendheid die ik bij anderen verwacht. Wanneer iemand vraagt kan ik wel meetrainen? Vaak omdat de persoon bang is dat hij niet het gewenste niveau heeft. Dan stel ik ze vaak gerust door te zeggen dat er zelfs een man van 70 meeloopt en wat mannen van nog net geen 70. Dat ik dan praat over toppers als Cees Weeda, Cees Kraaijeveld en Jan Hollak terzijde. Dat doet de insider natuurlijk gniffelen, maar voor de leek is het een geruststellende gedachte.
Tijdens een vakantie in Kenia ging ik er vanzelfsprekend vanuit dat ik de weg naar het kamp makkelijk terug kon vinden bij een training door heen steeds links aan te houden en na x kilometer om te draaien en dan steeds rechts aan te houden. Dat ging dus niet op vanwege een driesprong waar ik (als ik consequent links had aangehouden) om mijn as had moeten draaien en dus rechtdoor was gelopen. Ik type dit verhaal dus het is uiteindelijk wel goed gekomen, maar ik kneep hem wel.