Dit zou mân 10e midwinter worden. 1x heb ik de 16km gelopen, en dan nu voor de 9e keer de 8km, en de jubileumeditie!
Ik ben buschauffeur in Apeldoorn en omgeving en meerdere keren per week rij ik over de Loolaan. Als het nieuwe jaar is begonnen kijk ik dan weer;âahja, hier is straks de start en de finish, ter hoogte van de halte Bosweg en dat laatste stukje vanaf de Naald, dat vind ik het ergstâ.
Dan rij ik weer over de Loolaan en zie de gemeente de boel netjes maken. Dan weer oranje jassen van de organisatie die uitmeten waar wat komt.. De Loolaan wordt gedecoreerd met hardloopshirtjes van vorige jaren, steeds meer hardlopers op de Loolaan, langzaam aan âopwarmenâ naar februari đ
Lekker trainen: helemaal zin in, totdat ik anderhalve week voor de midwinter niersteenaanvallen kreeg. En tot overmaat van ramp migraine van de medicatie. Geen trainen, niets.. maar die medaille van de jubileumeditie wil ik hebben! De donderdag ervoor stukken minder pijn, niet meer klagen thuis anders verklaren ze me voor gek dat ik toch wil lopen..
Zondagmiddag aan de start, niets meer gedaan in tussentijd. Maar met mân vriendin en hardloop maatje Heidi gestart. En het ging, niet vlot, maar wel aan een stuk!
De laatste meters vond ik niet eens erg meer want ik ging het halen, de medaille halen. Hij werd omgehangen en mijn keel kneep dicht van emotie. Het was geen marathon, het was geen toptijd, maar ik had het gehaald. Ik was zo blij!
Maandagochtend 5.30u, ik rij weer over de Loolaan met de bus. Veel is al opgeruimd, wat tentjes en dixiâs staan er nog en ik moet nog wat pionnen van de weg afzetten.. Ja, volgend jaar weer!
Sandra Peters