Lopen in Bonaire
Mijn zoon wilde graag naar Bonaire en had mij als vogelaar daar ook warm voor gekregen. Los van de enorme tijd vliegen wist ik dat het er best heet was, maar op een eiland valt dat meestal wel mee dacht ik. Nou nee dus. Hebben we in NL nog wel eens een verschil van meer dan 10 graden tussen overdag en ’s-Nachts, daar is het gewoon 24/7 rond de 30 graden.
De vakantie kon al niet meer kapot toen we Abdi, de kersverse winnaar van de NY marathon, tegenkwamen op Schiphol en hij mij na al die jaren nog herkende.
Het eiland is hemelsbreed 38km dus in NL had ik bedacht een fiets te huren en daarmee het hele eiland af te struinen. Slecht idee, want je wordt van je sokken gereden, verbrand levend en als het donker wordt is het ook echt donker. Een auto huren is dus een must. Kralendijk is de hoofdstad waar giga grote cruiseschepen aanmeren om een toeristenstroom even het eiland te laten ervaren.
Wel even schrikken dat we allebei vanwege drukverschil in het vliegtuig en het plotselinge grote temperatuurverschil twee keer een flinke bloedneus kregen.
De eerste dag ging ik om 6.15 in de ochtend hardlopen en na 1,5km even uitpuffen weer terug. De tijd viel me niets tegen maar een uur later zat ik nog na te zweten. Ik besloot dit ritueel maar elke dag te doen tijdens de vakantie. In een artikel van Dolf Jansen had ik gelezen dat hij er ook wel eens 14km liep, maar A was hij toen een jaar op 20 jonger dan ik nu, B liep een stuk harder in wedstrijden en C heeft hij een negatief vetpercentage. Dus geen vergelijk. Dat ik daar wat harder liep dan in NL ondanks de warmte komt volgens mij dat alles recht aan recht uit ging, er geen GPS verstorende hoge bomen zijn en het hoogteverschil 0 meter was.
Bij een excursie later die week vroeg een jongen van een jaar of 25 of ik de dag erna mee ging doen aan de marathon. Ik wist van niets, maar een marathon lopen in dit klimaat zou ongetwijfeld mijn dood betekenen. De ochtend erna kwam ik inderdaad in alle vroegte mensen tegen met een startnummer. Los van de warmte was het parcours niet verkeersvrij en is het wegdek niet echt geweldig. Dus niets dan bewondering van mijn kant. Â
Toen ik later ging googelen naar het evenement kwam ik bij de zwaarste marathon van Bonaire, die dus 8km bleek te zijn. Tja, dat was wellicht toch te overwegen geweest. Maar dat was achteraf.
Omdat het een eiland is moet alles geïmporteerd worden en dat kun je dus terug zien aan de prijzen in supermarkten en in de restaurants. Gelukkig kon ik wel overal gewoon met mijn Rabobank pasje via Maestro afrekenen. De valuta daar is dollars, maar als ik alleen cash kon betalen nam men ook euro’s aan.
Bonaire was voor mij als vogelaar de hemel en mijn zoon die meer in het onderwaterleven is geïnteresseerd kon de vakantie ook niet kapot. Bovendien kom hij als 24 jarige zonder vaarbewijs een motorboot huren en daarmee over het water stuiteren.
Als advies voor mensen die er ook heen willen zou ik mee willen geven; smeren, smeren en nog eens smeren want je verbrand anders levens. Ook moet je toeristenbelasting betalen (70 dollar pp) en een natuurkaart (40 dollar pp).
Rinus Groen