Omdat ik de nodige ervaring heb op marathongebied wordt ik vaak gevraagd naar tips en trucs. Een gouden tip is jezelf iets beloven bij het volbrengen. Zelf beloofde ik me vaak een sorbet als ik finishte.

In Noordscheschut had ik dat ook gedaan en gezien de enorm hoge temperatuur was dat een super motivator. Ik kwam in ongeveer 3,5 uur binnen terwijl ik normaal onder de 3 uur liep. De sorbet na afloop was niet voldoende. Bij een treinstation onderweg ben ik uitgestapt en bij de stationsrestauratie er nogmaals 1 gehaald.

In Soest, ook met tropische omstandigheden, waar we een tien Engelse mijl liepen met heel veel rondjes zag ik één voor één de mensen waar ik mee samen naar deze loop gegaan was langs de kant staan. Niet omdat ze harder hadden gelopen maar de pijp aan Maarten hadden gegeven.

Doorgaan hield ik mezelf voor. Straks mag je een heerlijke sorbet met vruchtjes en slagroom eten als je binnen komt. Deze waanbeelden hielden me op de been. Helaas bleek toen ik binnen kwam het geld dat ik in mijn trainingspak had verdwenen.

In Broekland maakte ik het zo bont om na afloop een doos met 20 waterijsjes te kopen en die met mijn maatjes naar binnen te werken. Dat je daar enkele dagen later nog plezier van hebt mag de pret niet drukken.

Na afloop jezelf aan alcohol laven, omdat je een Spartaans trainingsregime hebt afgewerkt teneinde te pieken, is een slecht idee. Ik kan me na de Athene marathon herinneren dat Herman Rappoldt na het drinken van een literglas bier de hele wereld voor een doedelzak aanzag.