In memoriam Elbert Voogt

Geplaatst op

In memoriam Elbert Voogt

Op vrijdag 27 december is ons sympathieke clublid Elbert Voogt op 68-jarige leeftijd overleden. Hoewel hij al een tijdje ziek was, is het de laatste twee maanden erg snel gegaan. 

Zonder overdrijven kunnen we stellen dat Elbert het prominentste lid van onze vereniging is geweest. Ongeveer 50 jaar (!) lid, jarenlang bestuurslid, trainer en sponsor van de trouwste soort. En prestaties waar iedere nieuwe generatie aan clubleden zijn tanden op stuk bijt. Wat denk je van 2.26.48 op de marathon (Enschede 1987)? En een bronzen plak op de NK Marathon in Helmond in 1989. 

Rinus Groen, die Elbert al sinds de jaren ’70 kent, roemt zijn talent: ‘Wat ik door hard werken bereikte leek hem gewoon aan te komen waaien, ook als hij grote delen van het jaar voor zijn studie geologie naar ItaliĂ« ging en dan niet trainde. Toen hij later bij Hans McLean ging trainen werd hij een echte toploper. Er zijn maar weinig mensen die zo vaak tegen zijn rug hebben aangekeken als ik.’

Halverwege de jaren tachtig trainde Elbert vaak met Eddie Gerritsen en Ep Winterman. Ook met Ep’s zoon Maurice  heeft Elbert een lange geschiedenis. Maurice heeft wat herinneringen met mij gedeeld, maar hij zegt erbij: ‘Het kan wel een boek worden met wat wij in veertig jaar hebben beleefd.’

Een krantenartikel uit 1987 (uit het archief van Rinus) heeft als kop: ‘Elbert Voogt ongenaakbaar’. Het betreft hier de halve marathon van Elspeet. Elbert wordt ‘de makkelijk lopende atleet van AV Veluwe’ genoemd. ‘Het leek alsof hij om de hoek een boodschap ging doen, zo ontspannen oogde hij’. 

Als geoloog besloot hij een switch te maken: hij werd eigenaar van de Runnersworldwinkel, later de RunX in de Marktstraat. De conclusie dat een belangrijk deel van zijn leven in het teken van het hardlopen stond, is een understatement. Eddie: ‘Ik ben sinds het begin klant bij Elbert. En dan heb je het over twee paar schoenen per jaar. Plus spikes en trailschoenen. Bij elkaar zeker meer dan 100 paar!’ 

Zonder de supersnelle tijden van weleer, vond ik een wedstrijdje van nog maar anderhalf jaar geleden (mei 2023) zeer indrukwekkend: Elbert heeft alle Olympische afstanden op Ă©Ă©n dag afgelegd. Dus: 100, 200, 400, 800, 1.500, 5.000, 10.000 Ă©n 42.195 meter! Wat een allrounder, wat een sportman. Deze marathon was ongeveer zijn 50e .

Vele clubgenoten hebben nog warme herinneringen aan de gezamenlijke trips naar de Marathon van Zeeland, de 60 van Texel en internationale avonturen in onder andere Polen, Duitsland en Monaco. Al in 1976 zat Elbert in het AV Veluwe team dat deelnam aan een 24-uursloop in Duitsland.  Maurice refereert aan vele gezamenlijke marathons in het buitenland, maar ook aan meerdaagse lopen, langlauftochten, jaarlijkse skivakanties, en de voorliefde van Elbert voor lange, loodzware trails in de bergen. En aan de donderdagavonden in de Flierefluiter. Dan zijn er nog de vakantietripjes van Elbert en Hans van Driel naar Oostenrijk of Italië, die stiekem misschien ook wel trainingskampen of hoogtestages waren.

En toch: meer nog dan zijn sportprestaties zal zijn warme persoonlijkheid ons bijblijven. Vriendelijk en bescheiden; iedereen die hem kent zal het beamen. Ook gezelligheid hoort onlosmakelijk bij Elbert.

Zelf heeft hij wel eens toegegeven misschien net niet serieus genoeg te zijn geweest voor echte topsport, vooral in zijn studententijd maar ook daarna. Hoe zou zijn sportcarriĂšre er uit hebben gezien met iets minder bescheidenheid en gezelligheid en iets meer killersmentaliteit? Maar zou hij dan gelukkiger zijn geweest?

Rinus: ‘Ik heb hem nooit kwaad gezien of een onvertogen woord over wie dan ook horen zeggen. Daarom was hij zeer geliefd bij iedereen. Vriend en vijand is hierbij niet op zijn plaats want vijanden waren er niet.’

Mynko Peterink: ‘Hij stond altijd klaar voor hulp of advies. Hij was een geweldig mooi mens. Een van de dingen die me bij zullen blijven zijn Elberts pretogen, want hij kon intens genieten.’

Ronald Derksen: ‘Hij kon met weinig woorden de spijker op de kop slaan. Hij kon ook van het succes van een ander genieten. En wat hebben we vooral met de woensdagavondgroep vaak biertjes gedronken. Maar eerst wel een chocomel, want dat was volgens Elbert de beste hersteldrank.’

Tonnie Stouten heeft 32 jaar met Elbert gewerkt, hardgelopen en feestgevierd: ‘Hij bleef altijd aardig en geduldig voor iedereen. Bovendien wist hij van bijna alle klanten de maat en het type schoen.’ 

Roland Besselink: ‘Elbert was altijd in voor een combinatie van sport en gezelligheid. Zo ging hij in 2019 met een aantal hardloopvrienden een week fietsen in Frankrijk. En weinig fietservaring of niet, hij klom naar de top van de Mont Ventoux alsof hij al jaren een wielrenner was.’

Frank de Graeff kent Elbert meer dan twintig jaar. Hij had een prachtige ervaring in 2009, toen Elbert hem bij zijn eerste marathon van start tot finish heeft begeleid. ‘Ik heb heel veel respect voor Elbert als mens, met zijn immer positieve instelling, en voor zijn prestaties als duursporter.’

Voor zijn duurlopen was voor Elbert het Deelerwoud een favoriete locatie, maar ook in de Beekbergse bossen, de Loenermark en de Posbank kende hij iedere meter. Hans: ‘Hij had echt oog voor wild. Dan stond hij plotseling stil om het mij aan te wijzen.’ 

Zo’n tien jaar lang waren wij trainingsmaatjes op de woensdagavond op de atletiekbaan. Beiden misten wij vrijwel geen training. Het afgelopen jaar werd dat voor Elbert plotseling anders. Door de behandelingen (o.a. chemo) was hardlopen in eerste instantie niet meer aan de orde. Toch heeft hij in september het lopen weer opgepakt met de minutenloop. Ik was ervan overtuigd dat het een kwestie van tijd was dat Elbert weer aan zou sluiten bij onze training. Het pakte anders uit.

RenĂ© van Vliet zegt in de groepsapp: ‘Ik ben mijn loopmaatje kwijt, een vriend, een voorbeeld.’ En Ronald: ‘Ik ga een echte vriend missen. Hij was mijn Held.’ Mynko: ’Hij laat een gat achter dat niet opgevuld kan worden.’ Maurice: ‘Bedankt vriend!’

Ik denk dat AV Veluwe nooit weer hetzelfde zal zijn nu Elbert er niet meer is. Bij iedere training en bij iedere wedstrijd: wat zullen we hem missen!  

Ik wens Evelien, familie en al zijn (sport-)vrienden veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Henk van der Schaaf

LOPEN IS EEN FEESTJE!

Geplaatst op

LOPEN IS EEN FEESTJE!

Als je lid bent van AV Veluwe kun je letterlijk iedere dag aansluiten bij een trainingsgroep, als je dat wilt. Zo lopen er op zaterdag al acht trainingsgroepen op verschillende niveaus. In totaal tel ik op de site 23 groepen. Nu is het gekke dat je de loopmaatjes van je eigen groep redelijk tot goed leert kennen, terwijl velen van ons bijna geen clubgenoten buiten die eigen groep kennen. Daarom leek het mij een goed idee om van tijd tot tijd eens zo’n groep aan iedereen voor te stellen. Deze keer -de eerste- is de beurt aan een groep, die zich specifiek voorbereidt op de Midwintermarathon (8/16,1). De groepsleden splitsen zich op in twee subgroepen nadat ze zich verzameld hebben op de woensdagavond om zeven uur bij ‘dĂ© boom’ in het Orderbos. Nu is een kenmerk van een bos dat er meerdere bomen in staan, dus om het startpunt te vinden leek mij een hele puzzel. Met hulp van de site, waar met pijlen de juiste boom op een foto is aangegeven, is het mij vorige week gelukt de groep te vinden. Ik heb dezelfde boom gefotografeerd, maar dan mĂ©t trainingsgroep.

Op de hurken v.l.n.r: Jolanda van den Brink, Ineke Middelhoek (trainer), Anneleine Burgers. Middelste rij: Lenie Kers-Bloemink, Ans van den Broek-Willems, Heidi Rorije, Sandra Peters, Elfra Prakken, Erica Mulder (trainer), Hans van der Linden, Kristel Holsboer, Eeuwe Drijfhout. Achterste rij: Inge Nijboer, Wouter Tromp, Hans Marsman. Op de foto ontbreken: Annelies Oud, Remco Puister, Jörgen Moleveld, Marcel Cantor, Wilma van Dort, Ramona Ribbink, Jaya Sicco Smit, Iris de Jong, Ella van der Nat.

Een aantal groepsleden heb ik de volgende vragen gesteld:

– loop je de 8 of de 16km bij de Midwinter?                     – hoe lang loop je al?

– wat is je doel?                                                                      – doe je ook aan andere wedstrijden mee?

– wat is het leuke van deze trainingsgroep?

Opvallend is dat bijna niemand een bepaalde tijd voor de Midwinter als doelstelling noemt. Het zijn ook niet de deelnemers die in het wedstrijdvak starten en voor een podiumplek gaan. Maar kom op, zeg: er doen 18.500 mensen mee en slechts enkelen daarvan komen op het podium terecht. Al die anderen worden op de Loolaan ook als winnaars onthaald.

Jolanda loopt nu zes jaar. Zij hoopt de 8 km aan een stuk uit te lopen. Als de tijd daarbij sneller is dan voorgaande jaren dan is dat leuk, maar het is geen must. Bij de groep is ruimte voor een stukje gezelligheid en het is een goede stimulans om te lopen. Ook Sandra noemt de groep ‘een duwtje in de rug’ om te gaan lopen. Ik heb het wel eerder gehoord: er is niemand die je erop aanspreekt als je een keer niet op komt dagen, maar toch doe je eerder je hardloopschoenen aan als je in een groep loopt. Sandra liep12 jaar geleden bij de beginnerscursus en daar was haar al verteld: ‘Lopen is een feestje!’. Dat geldt nu nog steeds voor haar. Op de 8 km wil ze vooral lekker lopen en dan tevreden over de finish komen. Kom bij haar niet aan met een benaming als ‘de langzame groep’. Aandacht voor de recreatieve lopers vindt zij net zo belangrijk als voor de topprestaties van de wedstrijdlopers; samen vormen we de vereniging!

Hans van der Linden loopt sinds enkele maanden bij ons, maar is al wel sinds 1991 actief in clubverband. Hij wil ongedwongen lekker trainen. Nu wordt dwang bij geen enkele trainingsgroep van AV Veluwe gebruikt (afgezien van een beetje groepsdruk
), maar Hans doelt vast op de sfeer: ‘Niets moet!’’  Naast de woensdagavond traint hij nog twee keer per week zelf. Bij de Midwinter hoopt hij de 25km uit te lopen. Verder staan op het programma de Achtkastelenloop in Vorden (30 km), de marathon in Rotterdam en de kustmarathon in Zeeland. Een echte kilometervreter, dus. Binnen de vier uur op de marathon zou mooi zijn! Toch nog iemand die een tijd wil noemen
.

De andere Hans in deze groep, Marsman, loopt zelfs al sinds 1982. Hij heeft juist wat meer aanleg voor de kortere afstanden en heeft in het verleden wel meegedaan aan NK’s op de 200, 400 en 800 meter. Na veel blessureleed is hij nu op de weg terug. Zijn doelstelling is dan ook vooral hĂ©Ă©l te blijven en zeker niet tot het gaatje te gaan op de 8 km. Trainen (in principe voor 10EM) in een mooie omgeving en lol hebben met een gezellige groep tijdens langere duurloopjes: daar gaat het om. 

Ineke is sinds 2019 bij Veluwe en anderhalf jaar trainer. Zelf heeft zij aan diverse wedstrijden tot maximaal een halve marathon meegedaan. Voor de training gaat het om fysiek bezig zijn Ă©n gezelligheid; het is een vaste groep. Vaak kiest zij voor een intervaltraining, bijvoorbeeld 5 x 6 minuten of 12 x 1 minuut. Na de Midwinter stopt de training niet; ze gaan gewoon door met de voorbereiding op de volgende wedstrijd: achtereenvolgens Kroondomeintrail, RunX-loop, Zevenheuvelenloop. De trainingsgroep krijgt gewoon een andere naam!

Trainer Erica: Na ieder doel doen we een stapje terug en bouwen van daaruit weer op. ’s Winters trainen we op de weg, maar zolang het kan gaan we het bos in. De meesten doen naast de interval op woensdag ook de duurloop op zaterdag. We zijn  nog op zoek naar een derde trainer voor de korte afstand.

Ans doet voor de 10e keer mee aan de Midwintermarathon; 6x 18,5 km (voorganger van 10 EM) en nu voor de 4e keer de 8. Voorheen liep zij soms wel 20 wedstrijden per jaar: 5 km tot en met halve marathon. Nu, op haar 73e, beperkt zij zich tot de directe omgeving: Leestencross, IJsselloop, Spelderholtloop en dus Midwinter. Voor Ans gaat het om fit en gezond blijven, maar ook om de sociale contacten. Zij vindt het een gezellig groepje. Er wordt rekening gehouden met elkaar en ‘lussen’ is heel gewoon. De trainers geven feedback, steunen en motiveren, en laten iedereen in zijn waarde. Een mooi compliment!

Mijn algemene indruk is dat het een gemĂȘleerde groep is: wat jonger of wat ouder, meer of minder ervaring, lange of korte afstand. En de kernwoorden zijn: ‘lekker lopen’ en ‘gezellig’.  Uitstekend bezig, dus! En we horen graag jullie ervaringen bij de Midwinter.

Iedereen die regelmatig op de weg loopt, weet hoe belangrijk het is om goed zichtbaar te zijn. Daarmee kun je bijna niet overdrijven. Of toch? Deze vier dames zijn stuk voor stuk oogverblindend! Daarnaast hebben ze nog iets gemeen: alle vier zijn ze de moeder van een tweeling. Om het feest compleet te maken, heb ik -als vader van een tweeling- deze foto gemaakt.

Henk van der Schaaf

DE STERKENFACTOR: WAT IS DAT OOK AL WEER?

Geplaatst op

DE STERKENFACTOR: WAT IS DAT OOK AL WEER?

Onze vereniging hanteert de Sterkenfactor bij de clubkampioenschappen als leeftijdscorrectie. De factor is vernoemd naar Elmer Sterken, die lid van onze vereniging is geweest. In een wetenschappelijke studie bij de Rijksuniversiteit Groningen (‘From the cradle tot the grave: how fast can we run?’, gepubliceerd in Journal of Sports Sciences in 2003)  had Elmer grote hoeveelheden hardloopuitslagen geanalyseerd. De optimale leeftijd voor het hardlopen blijkt zowel bij mannen als bij vrouwen 28 jaar te zijn. Daarna neemt gemiddeld genomen de prestatie ieder jaar iets af. Voor deze afname  berekent hij per leeftijd een factor, afzonderlijk voor mannen en vrouwen en voor de verschillende loopafstanden. Indien je alle tijden die gelopen zijn in een wedstrijd nu vermenigvuldigt met de corresponderende Sterkenfactoren, dan krijg je een uitslag, waarbij je de prestaties van verschillende leeftijden met elkaar kunt vergelijken. Zo blijkt, om maar iets te noemen, een 60-jarige , die 25 minuten doet over 5 km, een nùt iets betere prestatie te hebben geleverd dan een 28-jarige, die daarover 19 minuten doet. Ik heb de studie van Elmer min of meer gelezen (maar ik snap lang niet alles), en ik ben natuurlijk onder de indruk. Ik heb me er wel over verbaasd dat in de tabellen leeftijden worden opgenomen vanaf 1 jaar en doorloopt tot en met 95 jaar. Je krijgt dus ook een factor voor een 1-jarige die 10 km loopt of zelfs een marathon. Laten we zeggen dat voor dit onderdeel van de studie de theoretische betekenis wat groter is dan de praktische.

Binnen onze vereniging hebben we de afgelopen jaren (en ook nu) een aantal leden gehad, die op iets gevorderde leeftijd snelle tijden liepen. Door de forse Sterkencorrecties, die bij hun leeftijden horen, zijn zij direct geduchte kandidaten voor de titel binnen onze club. Van een aantal jaren geleden kan ik mij herinneren dat de jongelui bijna een Nederlands record zouden moeten lopen om (enkelen van) de oude garde voor te blijven. Zo werd Tonnie Stouten in 2019 clubkampioen op de baan in 16:58 op 54-jarige leeftijd. Dit was overall de snelste tijd, maar door de Sterkenfactor werd de gecorrigeerde tijd zelfs 14:21. En dat was meer dan een minuut sneller dan de gecorrigeerde tijd van de nummer twee: Jan Grashuis. En daar weer een kleine minuut achter kwam de gecorrigeerde tijd van de nummer drie: Nils van Elzelingen. Bij de vrouwen werd in 2019 Rachel de Weerd eerste in 19:12 (ook zonder correctie was zij de snelste), maar nummer twee, Nelleke Evers, had door de forse correctie slechts een virtuele achterstand van zes seconden. Meer dan bij de mannen was de wedstrijden bij de vrouwen spannend.  

Opgemerkt moet worden dat de populariteit van het hanteren van de correctiefactoren naar mijn inschatting (maar dat zouden we eens wetenschappelijk moeten onderzoeken
.) recht evenredig toeneemt met de leeftijd boven 28. Jongeren vinden het vaak maar niks, als ze plotseling virtueel worden ingehaald door een oudere clubgenoot.

Die jongeren moeten dan maar kijken naar de absolute (netto-)tijden, dan kijken wij, als veteranen (o nee, dat heet Masters tegenwoordig),  wel naar de gecorrigeerde tijden. Iedereen tevreden, toch?

Henk van der Schaaf

Trainers gezocht

Geplaatst op

Trainers gezocht

Wandeltrainers

Voor de wandelgroep op zaterdag zoeken we wandeltrainers die willen rouleren en de groep van Marijke kunnen overnemen. Bij toerbeurt neem je de wandelgroep mee op afwisselende routes in de omgeving van het Orderbos. De wandelgroep is een welkome aanvulling voor leden die een stapje terug willen doen met hardlopen. Of weer willen herstellen van een blessure om weer in te stappen.

De training start om 8:45. Meestal ben je zo’n 2 uur onderweg. Heb je interesse of wil je meer informatie? Stuur dan een mail naar tcg-secretaris@avveluwe.nl

Uiteraard ben je ook van harte welkom om op zaterdagochtend gewoon mee te komen wandelen om de sfeer te proeven.

Looptrainers

Heb jij een passie voor hardlopen? En wil je die graag delen met anderen? AV Veluwe wil starten met een cursus assistent-trainer 2. De ALT 2 geeft een goede basis om een groep op sleeptouw te nemen. Doe je mee?

De cursus wordt gegeven door René van Vliet. René heeft de afgelopen jaren al diverse clubtrainers op enthousiaste wijze begeleid. De tijdstippen zijn nog niet bekend. Deze stemt René af in overleg met de deelnemers.

Wat ga je doen?

  • 4-5 workshops op de club met theorie en praktijk.
  • een e-learning vol informatie en beeldmateriaal.
  • tussen de workshops door doe je wat opdrachten.

Ben je druk als trainer?

Uiteraard gaan we er vanuit dat je als je de opleiding volgt je het ook leuk vindt om af en toe training te geven. Maar het is niet persé de bedoeling je gelijk vol te stoppen met trainingen. Bij voorkeur creëren we een bredere basis aan trainers zodat je met wat collega-trainers in een groepje kan rouleren. Dat biedt voor iedereen flexibiliteit en geeft een leuke afwisseling voor de groep. En af en toe een invalbeurtje bij ziekte of vakantie is natuurlijk ook welkom.

Heb je interesse?

Stuur dan even een mail naar tcg-secretaris@avveluwe.nl of gebruik het onderstaande formulier.

Lopen in Bonaire

Geplaatst op

Lopen in Bonaire

Mijn zoon wilde graag naar Bonaire en had mij als vogelaar daar ook warm voor gekregen. Los van de enorme tijd vliegen wist ik dat het er best heet was, maar op een eiland valt dat meestal wel mee dacht ik. Nou nee dus. Hebben we in NL nog wel eens een verschil van meer dan 10 graden tussen overdag en ’s-Nachts, daar is het gewoon 24/7 rond de 30 graden.

De vakantie kon al niet meer kapot toen we Abdi, de kersverse winnaar van de NY marathon, tegenkwamen op Schiphol en hij mij na al die jaren nog herkende.

Het eiland is hemelsbreed 38km dus in NL had ik bedacht een fiets te huren en daarmee het hele eiland af te struinen. Slecht idee, want je wordt van je sokken gereden, verbrand levend en als het donker wordt is het ook echt donker. Een auto huren is dus een must. Kralendijk is de hoofdstad waar giga grote cruiseschepen aanmeren om een toeristenstroom even het eiland te laten ervaren.

Wel even schrikken dat we allebei vanwege drukverschil in het vliegtuig en het plotselinge grote temperatuurverschil twee keer een flinke bloedneus kregen.

De eerste dag ging ik om 6.15 in de ochtend hardlopen en na 1,5km even uitpuffen weer terug. De tijd viel me niets tegen maar een uur later zat ik nog na te zweten. Ik besloot dit ritueel maar elke dag te doen tijdens de vakantie. In een artikel van Dolf Jansen had ik gelezen dat hij er ook wel eens 14km liep, maar A was hij toen een jaar op 20 jonger dan ik nu, B liep een stuk harder in wedstrijden en C heeft hij een negatief vetpercentage. Dus geen vergelijk. Dat ik daar wat harder liep dan in NL ondanks de warmte komt volgens mij dat alles recht aan recht uit ging, er geen GPS verstorende hoge bomen zijn en het hoogteverschil 0 meter was.

Bij een excursie later die week vroeg een jongen van een jaar of 25 of ik de dag erna mee ging doen aan de marathon. Ik wist van niets, maar een marathon lopen in dit klimaat zou ongetwijfeld mijn dood betekenen. De ochtend erna kwam ik inderdaad in alle vroegte mensen tegen met een startnummer. Los van de warmte was  het parcours niet verkeersvrij en is het wegdek niet echt geweldig. Dus niets dan bewondering van mijn kant.  

Toen ik later ging googelen naar het evenement kwam ik bij de zwaarste marathon van Bonaire, die dus 8km bleek te zijn. Tja, dat was wellicht toch te overwegen geweest. Maar dat was achteraf.

Omdat het een eiland is moet alles geïmporteerd worden en dat kun je dus terug zien aan de prijzen in supermarkten en in de restaurants. Gelukkig kon ik wel overal gewoon met mijn Rabobank pasje via Maestro afrekenen. De valuta daar is dollars, maar als ik alleen cash kon betalen nam men ook euro’s aan.

Bonaire was voor mij als vogelaar de hemel en mijn zoon die meer in het onderwaterleven is geĂŻnteresseerd kon de vakantie ook niet kapot. Bovendien kom hij als 24 jarige zonder vaarbewijs een motorboot huren en daarmee over het water stuiteren.

Als advies voor mensen die er ook heen willen zou ik mee willen geven; smeren, smeren en nog eens smeren want je verbrand anders levens. Ook moet je toeristenbelasting betalen (70 dollar pp) en een natuurkaart (40 dollar pp).

Rinus Groen

Wandelen bij AV Veluwe

Geplaatst op

đŸš¶đŸœâ€â™€ïž Wandelen bij AV Veluwe đŸš¶đŸœ

Op zaterdagochtend hebben we vanaf 18 februari ook een wandelgroep.

Onze kersverse trainer Marijke is op het moment helaas niet in staat om hard te lopen. Laat staan training te geven. Marijke werkt echter hard aan haar herstel en dat doet ze door veel te wandelen. Zodoende kwam het idee om van de nood een deugd te maken. Als er toch gewandeld wordt is het wel leuk als anderen aansluiten.

Ideaal voor als je zelf ook even niet in staat bent hard te lopen. Maar ook als je het gewoon leuk vindt om te wandelen en dit gezellig met anderen wil doen.

De start is net als de trainingen om kwart voor negen.

Kom gezellig en sluit aan! Hou er rekening mee dat er anderhalf a 2 uur wordt gewandeld.

Weet dat er donderdagochtend door een aantal mensen ook vaak een uur gewandeld wordt. Start om om 9:30.

Rotterdam, je bent de mooiste

Geplaatst op

Rotterdam, je bent de mooiste

Dat de basis om hard te kunnen lopen in Apeldoorn ligt, dat bewees Abi Nageeye tijdens de marathon van Rotterdam, zijn hardloopcarriĂšre startte in Apeldoorn, hij trainde op dezelfde baan waar wij elke week trainen. En nu wint hij voor de 2e keer de marathon. In dat licht bezien zijn de goede prestaties van de AV Veluwers in Rotterdam niet zo gek. Want wat werd er hard gelopen!

Suzanne Hennekens beet het spits af en finishte na een slalomrace als 2e bij de vrouwen 50 op de kwart marathon. Dat was een hele mooie start van de dag.

Daarna was het de beurt aan de marathon. Na de laatste keer Lee Towers en een kippenvel minuut tijdens de herinnering aan Kelvin Kiptum gingen ze los. Ieder met z’n eigen plan en uitdaging. De eerste keer dat we ze voorbij zagen komen liep Cornelis Scheltinga heel ontspannen in een mooie groep. Zijn doel; onder de 2 uur 30 minuten. Halverwege zag ie er nog heel goed uit, maar helaas moest hij op het einde iets toegeven. Maar met het resultaat in z’n debuutmarathon van 2.33.18 mag hij meer dan dik tevreden zijn!

Iets verderop in het veld liep Leonard Tersteeg, ook hij had zichzelf een uitdagend doel gesteld, maar helaas was het niet zijn dag. Op 28km zat het er niet meer in en besloot hij af te draaien naar de Coolsingel en op te gaan voor nieuwe doelen en die komen er al snel genoeg aan. Ga daar ook lekker van genieten.

Jan Grashuis en Dennis ’t Hoen besloten gezamenlijk te starten in hun jacht op een tijd van 2.44. De eerste kilometers liepen ze zij aan zij helemaal volgens plan. Na een kilometer of 10 besloot Dennis zijn eigen tempo te pakken. En dat bleek een hele goede beslissing. Heel steady bleef hij doorlopen. Met maar heel iets verval in de tweede helft, finishte hij in een dik PR; 2.45.28. Jan bleef nog constanter lopen, zonder enig verval in het tweede deel kwam Jan tot een nieuw clubrecord mannen 50, een nieuw PR en een 4e plek op het Nederlands Kampioenschap M50; 2.42.44.

Jelmer van Leeningen liep zijn tweede marathon. Na wat kleine pijntjes in de laatste weken voor de marathon was hij gelukkig op tijd weer fit. Jelmer verbeterde zijn PR met zo’n 20 minuten (!) tot 2.51.04. Als dat geen vooruitgang is. Dan was er Nils van Elzelingen, ik heb even niet paraat hoeveel marathons Nils al heeft gelopen in Rotterdam maar zijn 3.07.39 is opnieuw een hele mooie prestatie. En dan is er nog Rachel de Weerd, net hersteld van een zware editie van de 60 van Texel deed ze toch maar weer mee in Rotterdam. Een fantastische 3.08.56 is haar resultaat. Ze liep in de bedrijvenloop en kon daardoor niet meedoen aan het Nederlands Kampioenschap, daar was deze prestatie een podiumplek waard!

En dan hebben we Colin van Kampen. Hij traint nog niet zo heel lang mee op de woensdag, maar in zijn 3e marathon gewoon weer een dik PR van 4.02.10. Een verbetering van 20 minuten van zijn beste tijd. Dat biedt heel veel perspectief voor de toekomst.

Wat een dag en wat een mooie prestaties. Nadat we op het terras kort de dag hebben nabesproken was het tijd weer op huis aan te gaan. De mooiste marathon blijkt opnieuw de mooiste te zijn wat betreft deze trotse trainers. Nu even een paar weken herstellen en dan weer op naar volgende doelen!

Ronald Derksen & Mynko Peterink

DE 60 VAN TEXEL!

Geplaatst op

Als we successen willen delen, dan moet ‘de 60 van Texel’ van eind maart beslist genoemd worden. Nu zijn er deelnemers, meegereisde supporters Ă©n thuisblijvende supporters. Ik hoorde bij de laatste groep, maar werd -via onze trainingsgroepsapp- continu op de hoogte gehouden. Alsof ik er live bij was!  Er zijn 98 berichtjes, foto’s en filmpjes via de app gestuurd, nog afgezien van de reacties in de vorm van duimpjes, hartjes en glaasjes bier.

Uit alle reacties blijkt dat deze wedstrijd door de gezelligheid en het groepsgevoel een groot succes is geweest. Het weer is erg wisselend geweest. Zelfs af en toe een zonnetje, maar verder fris met behoorlijke  buien. En, volgens Robert Marchal in een diepte-interview tijdens het lopen: ‘Wind!!!!’ (dank, Servaas). Al met al: zware omstandigheden.

Rachel de Weerd heeft het liefst warme, of zelfs tropische, omstandigheden. De plensbuien deden ongetwijfeld tropisch aan, maar qua temperatuur viel dat tegen. En dan vooral omdat  zij aan het begin al helemaal natgeregend was. Hopelijk was je snel weer hersteld!

Oh ja, de uitslagen nog.

Er deden maar liefst vijf teams van elk vier personen van onze club (inclusief enkele oud-leden) mee aan de 60 kilometer-estafette; dus 4 x gemiddeld 15k. Bij de mannen en gemengde teams haalde het team dat voor de gelegenheid ‘Veluwe Brothers’ was genoemd een zeer verdienstelijke 5e plaats (van 143 teams) in 4:11:33. Dit team bestond uit: Roel Engelen, Jan Grashuis, Laurens de Wit en Roland Besselink. Ook de teams ‘AVV 4Men’ (Robert Marchal, Wim Jochems, Marcel Mooij en Servaas Bougie), ‘AV Veluwe’ (Anja van der Schaaf, Anneke de Loos Luik, Norbert Lohschelder en Marleen Otten) en het familieteam ‘Team Spirit’ (Hans Sielias, Mario Diks, Iris Sielias en Jolanda van de Brug) hebben het prima gedaan met respectievelijk een 23e  plaats (4:55:58), 34e plaats (5:07:22) en 120e plaats (6:10:49).

Bij de vrouwen  haalde ‘ons’ vrouwenteam ‘Speedy Sissies’ zelfs het podium! Zij werden 3e (van 22 teams) in een tijd van 4:43:59. Voor deze prestatie zorgden: Ilse Langevoort, Suzanne Hennekes, Marije Blankvoort en Corien van de Bijl.

Het valt overigens op dat zowel de Brothers als de Sissies onze vereniging blijkbaar als een soort familie ervaren


Dan was er ook nog de mogelijkheid om niet aan de estafette mee te doen, maar ‘gewoon’ zelf die 60 kilometer te lopen. Rachel de Weerd ging deze uitdaging aan. Zij kwam weliswaar bibberend over de finish, maar bleek wel de tweede plaats (6:03:29) te hebben gehaald in haar leeftijdscategorie met 19 deelnemers!

Uiteindelijk is er altijd een baas boven baas. Een 60 kilometerwedstrijd goed uitlopen is een gigantische prestatie. Maar er zijn ultralopers die zo’n rondje zelfs twee keer achterelkaar doen. Ons lid Randall de Boer is zo’n echte kilometervreter. Ik heb beelden van hem gezien bij 40, bij 93 en bij 120km. Zelfs bij zulke afstanden kon hij nog steeds glimlachen en vriendelijk zwaaien naar de fotograaf, alsof hij aan zijn eerste meters begon. Hij finishte als 5e van 14 mannen in een tijd van 11:23:24. Respect!

Namens onze club feliciteer ik alle clubgenoten met hun prestaties.

NĂłg een hoogtepunt: het salsa-orkestje met winterhandschoenen en Unox-mutsen! Nog nooit zoiets gezien.

Henk van der Schaaf

SUCCESSEN MOET JE DELEN, TOCH
?

Geplaatst op

Regelmatig worden er door onze clubleden prachtige resultaten behaald. Maar we zijn er niet zo goed in om dat ‘verenigingsbreed’ met elkaar te delen. Zelf vond ik het altijd leuk om aan het eind van het weekend op de website van de club de resultaten van de clubgenoten te zien. Al was het alleen maar om op de volgende training te kunnen zeggen: ik zag dat jij een PR had gelopen


Een succes hoeft niet per se een fantastische tijd te zijn. Een heel gezellig evenement, waar je met een aantal clubgenoten aan hebt deelgenomen, is natuurlijk ook een succes te noemen. De gezelligheid, het sociale aspect, is immers in alle geledingen (óók in de prestatiegerichte wedstrijdgroep!) heel belangrijk.

Het delen moet dus anders dan dat het nu gaat, mensen! Ik heb al in geen jaren meer een verslagje of uitslagen (anders dan clubevenementen) gezien. Ik ga proberen jullie zo af en toe van informatie op dit terrein te voorzien en ik nodig iedereen uit ook eens een bijdrage te leveren. Het hoeft niet lang te zijn of wereldschokkend. Even een berichtje om te laten zien wat er zoal in de vereniging plaatsvindt. Zou toch leuk zijn, niet waar?

Henk van der Schaaf

Loon na werken

Geplaatst op
Ingezonden door: Rinus Groen

Loon na werken

Omdat ik de nodige ervaring heb op marathongebied wordt ik vaak gevraagd naar tips en trucs. Een gouden tip is jezelf iets beloven bij het volbrengen. Zelf beloofde ik me vaak een sorbet als ik finishte.

In Noordscheschut had ik dat ook gedaan en gezien de enorm hoge temperatuur was dat een super motivator. Ik kwam in ongeveer 3,5 uur binnen terwijl ik normaal onder de 3 uur liep. De sorbet na afloop was niet voldoende. Bij een treinstation onderweg ben ik uitgestapt en bij de stationsrestauratie er nogmaals 1 gehaald.

In Soest, ook met tropische omstandigheden, waar we een tien Engelse mijl liepen met heel veel rondjes zag ik Ă©Ă©n voor Ă©Ă©n de mensen waar ik mee samen naar deze loop gegaan was langs de kant staan. Niet omdat ze harder hadden gelopen maar de pijp aan Maarten hadden gegeven.

Doorgaan hield ik mezelf voor. Straks mag je een heerlijke sorbet met vruchtjes en slagroom eten als je binnen komt. Deze waanbeelden hielden me op de been. Helaas bleek toen ik binnen kwam het geld dat ik in mijn trainingspak had verdwenen.

In Broekland maakte ik het zo bont om na afloop een doos met 20 waterijsjes te kopen en die met mijn maatjes naar binnen te werken. Dat je daar enkele dagen later nog plezier van hebt mag de pret niet drukken.

Na afloop jezelf aan alcohol laven, omdat je een Spartaans trainingsregime hebt afgewerkt teneinde te pieken, is een slecht idee. Ik kan me na de Athene marathon herinneren dat Herman Rappoldt na het drinken van een literglas bier de hele wereld voor een doedelzak aanzag.