In memoriam Elbert Voogt

Op vrijdag 27 december is ons sympathieke clublid Elbert Voogt op 68-jarige leeftijd overleden. Hoewel hij al een tijdje ziek was, is het de laatste twee maanden erg snel gegaan. 

Zonder overdrijven kunnen we stellen dat Elbert het prominentste lid van onze vereniging is geweest. Ongeveer 50 jaar (!) lid, jarenlang bestuurslid, trainer en sponsor van de trouwste soort. En prestaties waar iedere nieuwe generatie aan clubleden zijn tanden op stuk bijt. Wat denk je van 2.26.48 op de marathon (Enschede 1987)? En een bronzen plak op de NK Marathon in Helmond in 1989. 

Rinus Groen, die Elbert al sinds de jaren ’70 kent, roemt zijn talent: ‘Wat ik door hard werken bereikte leek hem gewoon aan te komen waaien, ook als hij grote delen van het jaar voor zijn studie geologie naar Italië ging en dan niet trainde. Toen hij later bij Hans McLean ging trainen werd hij een echte toploper. Er zijn maar weinig mensen die zo vaak tegen zijn rug hebben aangekeken als ik.’

Halverwege de jaren tachtig trainde Elbert vaak met Eddie Gerritsen en Ep Winterman. Ook met Ep’s zoon Maurice  heeft Elbert een lange geschiedenis. Maurice heeft wat herinneringen met mij gedeeld, maar hij zegt erbij: ‘Het kan wel een boek worden met wat wij in veertig jaar hebben beleefd.’

Een krantenartikel uit 1987 (uit het archief van Rinus) heeft als kop: ‘Elbert Voogt ongenaakbaar’. Het betreft hier de halve marathon van Elspeet. Elbert wordt ‘de makkelijk lopende atleet van AV Veluwe’ genoemd. ‘Het leek alsof hij om de hoek een boodschap ging doen, zo ontspannen oogde hij’. 

Als geoloog besloot hij een switch te maken: hij werd eigenaar van de Runnersworldwinkel, later de RunX in de Marktstraat. De conclusie dat een belangrijk deel van zijn leven in het teken van het hardlopen stond, is een understatement. Eddie: ‘Ik ben sinds het begin klant bij Elbert. En dan heb je het over twee paar schoenen per jaar. Plus spikes en trailschoenen. Bij elkaar zeker meer dan 100 paar!’ 

Zonder de supersnelle tijden van weleer, vond ik een wedstrijdje van nog maar anderhalf jaar geleden (mei 2023) zeer indrukwekkend: Elbert heeft alle Olympische afstanden op één dag afgelegd. Dus: 100, 200, 400, 800, 1.500, 5.000, 10.000 én 42.195 meter! Wat een allrounder, wat een sportman. Deze marathon was ongeveer zijn 50^e .

Vele clubgenoten hebben nog warme herinneringen aan de gezamenlijke trips naar de Marathon van Zeeland, de 60 van Texel en internationale avonturen in onder andere Polen, Duitsland en Monaco. Al in 1976 zat Elbert in het AV Veluwe team dat deelnam aan een 24-uursloop in Duitsland.  Maurice refereert aan vele gezamenlijke marathons in het buitenland, maar ook aan meerdaagse lopen, langlauftochten, jaarlijkse skivakanties, en de voorliefde van Elbert voor lange, loodzware trails in de bergen. En aan de donderdagavonden in de Flierefluiter. Dan zijn er nog de vakantietripjes van Elbert en Hans van Driel naar Oostenrijk of Italië, die stiekem misschien ook wel trainingskampen of hoogtestages waren.

En toch: meer nog dan zijn sportprestaties zal zijn warme persoonlijkheid ons bijblijven. Vriendelijk en bescheiden; iedereen die hem kent zal het beamen. Ook gezelligheid hoort onlosmakelijk bij Elbert.

Zelf heeft hij wel eens toegegeven misschien net niet serieus genoeg te zijn geweest voor echte topsport, vooral in zijn studententijd maar ook daarna. Hoe zou zijn sportcarrière er uit hebben gezien met iets minder bescheidenheid en gezelligheid en iets meer killersmentaliteit? Maar zou hij dan gelukkiger zijn geweest?

Rinus: ‘Ik heb hem nooit kwaad gezien of een onvertogen woord over wie dan ook horen zeggen. Daarom was hij zeer geliefd bij iedereen. Vriend en vijand is hierbij niet op zijn plaats want vijanden waren er niet.’

Mynko Peterink: ‘Hij stond altijd klaar voor hulp of advies. Hij was een geweldig mooi mens. Een van de dingen die me bij zullen blijven zijn Elberts pretogen, want hij kon intens genieten.’

Ronald Derksen: ‘Hij kon met weinig woorden de spijker op de kop slaan. Hij kon ook van het succes van een ander genieten. En wat hebben we vooral met de woensdagavondgroep vaak biertjes gedronken. Maar eerst wel een chocomel, want dat was volgens Elbert de beste hersteldrank.’

Tonnie Stouten heeft 32 jaar met Elbert gewerkt, hardgelopen en feestgevierd: ‘Hij bleef altijd aardig en geduldig voor iedereen. Bovendien wist hij van bijna alle klanten de maat en het type schoen.’ 

Roland Besselink: ‘Elbert was altijd in voor een combinatie van sport en gezelligheid. Zo ging hij in 2019 met een aantal hardloopvrienden een week fietsen in Frankrijk. En weinig fietservaring of niet, hij klom naar de top van de Mont Ventoux alsof hij al jaren een wielrenner was.’

Frank de Graeff kent Elbert meer dan twintig jaar. Hij had een prachtige ervaring in 2009, toen Elbert hem bij zijn eerste marathon van start tot finish heeft begeleid. ‘Ik heb heel veel respect voor Elbert als mens, met zijn immer positieve instelling, en voor zijn prestaties als duursporter.’

Voor zijn duurlopen was voor Elbert het Deelerwoud een favoriete locatie, maar ook in de Beekbergse bossen, de Loenermark en de Posbank kende hij iedere meter. Hans: ‘Hij had echt oog voor wild. Dan stond hij plotseling stil om het mij aan te wijzen.’ 

Zo’n tien jaar lang waren wij trainingsmaatjes op de woensdagavond op de atletiekbaan. Beiden misten wij vrijwel geen training. Het afgelopen jaar werd dat voor Elbert plotseling anders. Door de behandelingen (o.a. chemo) was hardlopen in eerste instantie niet meer aan de orde. Toch heeft hij in september het lopen weer opgepakt met de minutenloop. Ik was ervan overtuigd dat het een kwestie van tijd was dat Elbert weer aan zou sluiten bij onze training. Het pakte anders uit.

René van Vliet zegt in de groepsapp: ‘Ik ben mijn loopmaatje kwijt, een vriend, een voorbeeld.’ En Ronald: ‘Ik ga een echte vriend missen. Hij was mijn Held.’ Mynko: ’Hij laat een gat achter dat niet opgevuld kan worden.’ Maurice: ‘Bedankt vriend!’

Ik denk dat AV Veluwe nooit weer hetzelfde zal zijn nu Elbert er niet meer is. Bij iedere training en bij iedere wedstrijd: wat zullen we hem missen!  

Ik wens Evelien, familie en al zijn (sport-)vrienden veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Henk van der Schaaf